کافه آلپا

امروز بیژن پاکزاد یکی از ایرانی ها معروف که در آمریکا هم زندگی میکرد . همتونم میشناسیدش بر اثر سکته مغزی در لس آنجلس از دنیا رفت روحش شاد ویادش گرامی باد

بیژن پاکزاد که معمولا با نام بیژن شناخته می شود، یکی از مشهورترین طراحان جهانی لباس مردانه، عطر و جواهرات است.

بیژن برای تعدادی از معروفترین مردان جهان مانند بوش، ولادیمیر پوتین، سناتور جان کری، تونی بلر، پل آلن، رونالد ریگان، آرنولد شوارزنگر، تام کروز، آنتونی هاپکینز، استیو واین، شهرام ناظری و حتی طراحان بزرگی همچون جورجیو آرمانی، تام فورد و اسکاردلارنتا و بسیاری دیگر لباس طراحی کرده است.



بیژن پاکزاد 4 آپریل سال 1944 در تهران متولد شد. بیژن در سوئیس و ایتالیا تحصیل کرد و پس از فارغ التحصیلی، مدت 15 سال در اروپا زندگی کرد و در سال 1973 به آمریکا مهاجرت کرد . بیژن نخستین بوتیک خود را در سال 1976 در بورلی هیلز کالیفرنیا افتتاح کرد. این فروشگاه در حال حاضر یکی از گرانقیمت ترین فروشگاه های جهان است. او از آن سال به بعد مجموعه های فصلی و لوازم جانبی خود را برای معروفترین افراد دنیا طراحی می کند.



عطر و ادکلن های مردانه و زنانه بیژن برای شیشه های حلقه ای شکل متمایز خود معروف است. یکی از این شیشه ها در نمایشگاه دائمی موزه موسسه اسمیتسونین در واشینگتن(که بزرگترین موزه علمی-فرهنگی -تحقیقاتی جهان است) در معرض نمایش قرار دارد.



در سال 1988 عطر بیژن برای مردان ، جایزه موفق ترین عطر مردانه را از جوایز فی فی انجمن عطر - که معتبرترین جوایز عطر دنیا است و به منزله جوایز اسکار صنعت عطر محسوب می شود- دریافت کرد و عطر بیژن برای زنان جایزه بهترین بسته بندی عطر زنانه را از آن خود کرد.



در سال 1997 بازهم بیژن در جوایز فی فی انجمن عطر، جایزه ستاره عطر مردانه سال و بهترین آگهی تبلیغاتی مردانه را برای عطر مایکل جوردن دریافت کرد.



به گفته خود بیژن فرمول هر نوع عطر حدود ۲۵ میلیون دلار برای او هزینه در برداشته .



عطر دیگر بیژن با نام DNA ، در سال 1995جایزه ایگنوبل(که تقلیدی از جایزه نوبل است و همه ساله در اوایل اکتبر به ۱۰ دستیابی برتر که ابتدا باعث خنده و سپس به فکر فرو رفتن مردم می‌شود، اعطا می‌شود) را از دانشگاه هاوارد دریافت کرد. این عطر هیچ درزوکسى ريبونوکلئيک اسيد نداشت و در یک شیشه مارپیچی شکل به بازار وارد شد. اسم این عطر از حروف اول اسم فرزندان بیژن، دانیل، نیکلاس و الکساندرا ترکیب شده است.



همچنین در اقدامی جالب بیژن به طراحی داخلی رولز رویس مدل فانتوم پرداخت اقدامی که قبلتر از آن ورساچی برای شرکت لامبورگینی انجام داده بود.



افتخارات



دکترای افتخاری علوم و هنرهای زیبا از دانشگاه لیبرتی آمریکا: سال 2007

جایزه سال مرد ایرانی از انجمن جوایز ایرانی کانادا: 2006

جایزه بهترین بسته بندی سال دنیا در بخش مردانه و زنانه از نمایشگاه جهانی HBA: 2002

نامزد جایزه بهترین عطر سال جوایز فی فی انجمن عطر در بخش مردانه و زنانه:2001

نامزد جایزه بهترین بسته بندی سال در بخش مردانه و زنانه از جوایز فی فی انجمن عطر: 2001

نامزد جایزه بهترین عطر سال از جوایز فی فی انجمن عطر برای عطر مایکل جوردن: 1999

نامزد جایزه بهترین عطر سال از جوایز فی فی انجمن عطر برای عطر مردانه و زنانه DNA : 1996

جایزه شهروند ممتاز از شهر فلادلفیلا: 1993

جایزه تقدیر زیباشناختی از بیژن، طراح مردانه: لس آنجلس سال 1993

جایزه استوبن برای بهترین طراحی شیشه عطر: 1993

بهترین عطر مردانه مجله هارپرز بازار: 1992

جایزه کلایو(Clio) برای بهترین آگهی تبلیغاتی: 1993- 1990-1988

جایزه کلایو برای بهترین بسته بندی لوازم آرایشی:1990

جایزه بهترین بسته بندی عطر زنانه برای عطر بیژن برای زنان از جوایز فی فی انجمن عطر: 1987

نامزد جایزه بهترین بسته بندی عطر مردانه برای عطر بیژن برای مردان از جوایز فی فی انجمن عطر: 1987

بیژن برای مردان برنده بهترین عطر سال از جوایز فی فی انجمن عطر: 1987

بیژن از سال های 1980 تا 1987 به طور متوالی و پس از آن در سال های 1990 تا 1995 هر سال توانست جایزه خلاقیت را از مجله Art Direction دریافت کند.





بیژن دارای سه فرزند است، دانیال از همسر اولش و نیکلاس و الکساندرا از دومین همسر او هستند. الکساندرا در حال حاضر به عنوان مانکن فشن کار می کند.



بیژن در بورلی هیلز کالیفرنیا زندگی می کند، اما خانه هایی در نیویورک، میلان و فلوریدا دارد. نمایشگاه و سالن نمایش مجلل 12 میلیون دلاری بیژن در بورلی هیلز به سبک مدیترانه ای ساخته شده است. دکوراسیون و طراحی این سالن با شکوه قابل ستایش است.



خانه او هم زیبایی خاصی دارد. حیاط تزئین شده منزل او با 600 گلدان ایتالیایی از گلهای زرد رنگ آراسته شده است. هر کدام از اتاق ها ترکیب رنگی خاصی دارد، مثلا مشکی و زرد یا قهوه ای و کرم. عکس های قاب شده از آگهی های قبلی بیژن، نمایش ها و مشتریان مشهور او بر دیوارها نقش بسته است. قصر زیبای بیژن 23 پارکینگ ماشین دارد و نمادی از زیبایی، تجمل و سلیقه است.

بیژن عاشق بحث و مجادله است و تمایل ذاتی و درونی او به سمت غیرمعمول بودن است. کیفیت، زیبایی و سادگی سه نکته کلیدی است که فلسفه فشن بیژن را توصیف می کند. طرح های بیژن همیشه با نهایت توجه به کیفیت انجام می شود.

در سال 1989 مجله آمریکایی ونیتی فیر بیژن را در لیست شیک پوش ترین افراد جهان قرار داد.

استنلی کوبریک کارگردان و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی که در 26 ژولیه 1928 در منهتن ،نیونیورک دیده به جهان گشود یکی از بهترین کارگردانان جهان در قرن بیستم به حساب می‌آید

بیشتر فیلم‌های کوبریک اقتباسات ادبی هستند. او سعی کرده است که در تمام گونه‌های معروف و محبوب در سینما فعالیت سینمایی داشته باشد و در سال 1999 میلادی در انگلستان به خاک سپرده شد.
زندگینامه
استانلی کوبریک در سال ۱۹۲۸ در محله منهتن نیویورک به دنیا آمد. او اولین فرزند خانوادهٔ ژاک کوبریک و همسرش گرتورد بود. اجداد کوبریک از مهاجران یهودی ساکن اتریش بودند. او بسیار باهوش بود، پدرش در ۱۲ سالگی شطرنج را به او آموخت و در سن ۱۳ کار با دوربین عکاسی و فیلم‌برداری به صورت آماتور فراگرفت. در نوجوانی به موسیقی جاز علاقه پیدا کرد و می‌خواست که یک نوازندهٔ درام شود.

نوجوانی و جوانی
در دوران دبیرستان، کوبریک به وسیلهٔ دوربینی که از پدرش هدیه گرفته بود، به طور جدی به عکاسی پرداخت و به زودی به عنوان عکاس رسمی مدرسه شناخته شد. بعد از فارغ‌التحصیلی، عکس‌های خود را برای مجلهٔ نیویورکی لوک فرستاد. پس از مدتی به بازی‌ حرفه‌ای شطرنج روی آورد و در همین حال فروش عکس به مجلهٔ لوک را نیز ادامه می‌داد، او در سال ۱۹۴۶ به عنوان یکی از خبرنگاران تمام وقت مجله شناخته شد. در شش سال فعالیت کوبریک در مجلهٔ لوک او عکس‌های بسیاری از مناظر و وقایع در آمریکا گرفت. او در این سال‌ها با توبا متز ازدواج کرد و به دهکدهٔ گرنویچ واقع در نیویورک نقل مکان کرد. او با دیدن فیلم‌های سینمایی در نیویورک، تحت تأثیر کارگردانی Max Ophlus قرار گرفت.

دوران فیلمسازی
در سال ۱۹۵۱ "آلن سینگر" دوست کوبریک او را تشویق کرد که یک فیلم مستند کوتاه برای شرکت March of Time بسازد. کوبریک موافقت کرد و با هزینهٔ شخصی فیلم «روز دعوا» را ساخت. اگرچه پخش‌کننده در همان سال کارش را تعطیل کرد، اما کوبریک توانست فیلم را به قیمت ۱۰۰ دلار به شرکت «آر. ک. او» (به انگلیسی: RKO) بفروشد. کوبریک کار در مجله لوک را رها کرد و دومین مستند کوتاهش را با نام «کشیش پرنده» در همان سال و با سرمایه‌گذاری RKO ساخت. سومین فیلمش «ملوان» اولین فیلم رنگی او به مدت ۳۰ دقیقه، تبلیغی برای «اتحادیهٔ جهانی ملوانان» بود. این فیلم‌ها همراه با چند فیلم کوتاه دیگر که اکنون باقی نمانده‌اند، تنها آثار او در ژانر(گونه) سینمای مستند بودند. او همچنین دستیار کارگردان یکی از قسمت‌های برنامه تلویزیونی «اتوبوس همگانی» درباره زندگی آبراهام لینکلن بود.
ترس و تمایل (علاقه)در سال ۱۹۵۳ اولین فیلم داستانی کوبریک بود. ترس و تمایل، داستان گروهی سرباز بود که در جنگی خیالی پشت خطوط دشمن گیر افتاده بودند. در پایان آن‌ها درمی‌یافتند که تصویر دشمنان درواقع همان تصویر خودشان است (بازیگران دو نقش یکی بودند). کوبریک و همسرش توبا متز تنها عوامل فیلم بودند و داستان را دوست کوبریک «هوارد ساکلر» نوشته بود که بعدها نویسندهٔ موفقی شد. فیلم با برخورد خوبی مواجه شد اما توفیق تجاری نیافت. بعدها وقتی کوبریک کارگردان مهمی شد آن را اثر یک تازه‌کار که باعث خجالت او است نامید و نگذاشت که در هیچ‌جا به عنوان آثار قبلی او نمایش داده شود. بعدها به شکل غیررسمی به صورت DVD منتشر شد و دانشجویانی که آن را دیدند معتقد بودند واقعاً کار جالبی نبوده است.
زندگی مشترک او با «توبا» دوست دوران مدرسه‌اش هم‌زمان با ساخت «ترس» پایان یافت. او با «روت سوبوتکا» رقصندهٔ اتریشی در سال ۱۹۵۴ ازدواج کرد. او باید در فیلم بعدی کوبریک با نام «بوسهٔ قاتل» (۱۹۵۵) هنرنمایی می‌کرد. بوسهٔ قاتل، ‌همانند «ترس و تمایل» فیلمی کوتاه با زمانی کم‌تر از یک ساعت بود. و همانند آن با توفیق تجاری و انتقادی کمی مواجه شد. فیلم داستان مشت‌زن سنگین‌وزنی است که در پایان دوران حرفه‌ای خود درگیر یک جنایت می‌شود. این دو فیلم با سرمایه خانوادگی خود کوبریک تهیه شدند
اولین فیلم حرفه ای
آلکس سینگر، کوبریک را به تهیه‌کنندهٔ جوانی به نام «جیمز بی هریس» معرفی کرد و آن دو برای تمام عمر دوست هم باقی ماندند. شرکت مشترک آن دو هریس-کوبریک، تهیه کنندهٔ سه فیلم بعدی او بود. آن دو حقوق کتاب «شکست کامل» (به انگلیسی: Clean Break) نوشتهٔ «لیونل وایت» را خریدند، کوبریک و «جیم تامپسون» آن را به داستانی دربارهٔ سرقت از یک مسابقه که پایان وحشتناکی دارد تبدیل کردند. «استرلیگ هیدن» در این فیلم بازی کرد
«کشتن» اولین فیلم کوبریک با بازیگران و دست‌اندرکاران حرفه‌ای بود. فیلم به‌خوبی از روش داستان‌گویی غیرخطی استفاده کرده بود که در دههٔ ۵۰ نامتداول بود و اگرچه توفیق تجاری نیافت ولی با تحسین منتقدان مواجه شد. تحسین زیاد از فیلم توجه استودیوی «متروگلدین مه‌یر» را جلب کرد و به او پیشنهاد ساخت دو فیلم‌نامه که در اختیار آن‌ها بود داده شد. کوبریک داستان «رازهای آشکار» نوشتهٔ نویسندهٔ آلمانی «اشتفان تسوایگ» را انتخاب کرد. اما آن‌ها پیش از ساخت به توافق نرسیدند
فیلم شناسی
• ۱۹۹۹- چشمان کاملاً بسته
• ۱۹۸۷- غلاف تمام فلزی
• ۱۹۸۰- درخشش
• ۱۹۷۵- بری لیندون
• ۱۹۷۱- پرتقال کوکی
• ۱۹۶۸- ۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی
• ۱۹۶۴- دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم
• ۱۹۶۲- لولیتا
• ۱۹۶۰- اسپارتاکوس
• ۱۹۵۷- راه‌های افتخار
• ۱۹۵۶- قتل
• ۱۹۵۵- بوسه قاتل
• ۱۹۵۳- ترس و علاقه
گونه های سینمایی فیلم استنلی کوبریک
سینمای وحشت: درخشش
سینمای علمی تخیلی: ۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی
سینمای مجهول (راز): چشمان کاملاً بسته
سینمای گناه و جنایت: قتل، بوسه قاتل، پرتقال کوکی
سینمای جنگ: غلاف تمام فلزی، بری لیندون، دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم، راه‌های افتخار، ترس و علاقه
سینمای کمدی: لولیتا، دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم
سینمای رمانتیک: اسپارتاکوس، لولیتا، بری لیندون
سینمای اکشن: اسپارتاکوس
سینمای هیجانی: چشمان کاملاً بسته، درخشش، قتل
جوایز
نامزد اسکار فیلمنامه اقتباسی یرای فیلم غلاف تمام فلزی به همراه مایکل هر و گوستاو هاسفورد.-1988
۱۹۷۶- نامزد اسکار کارگردانی برای فیلم بری لیندون.
۱۹۷۶- نامزد اسکار بهترین فیلم برای فیلم بری لیندون.
۱۹۷۶ - نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی برای فیلم بری لیندون.
۱۹۷۲- نامزد اسکار کارگردانی برای فیلم یک پرتقال کوکی.
۱۹۷۲ - نامزد اسکار بهترین فیلم برای فیلم یک پرتقال کوکی.
۱۹۷۲- نامزد اسکار فیلم‌نامه اقتباسی برای فیلم یک پرتقال کوکی.
۱۹۶۹- برنده اسکار جلوه‌های ویژه برای فیلم ۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی.
۱۹۶۹- نامزد اسکار کارگردانی برای فیلم ۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی.
۱۹۶۹- نامزد اسکار فیلم‌نامه اقتباسی برای فیلم ۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی به همراه آرتور سی کلارک.
۱۹۶۵ - نامزد اسکار کارگردانی برای فیلم دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم.
۱۹۶۵ - نامزد اسکار بهترین فیلم برای فیلم دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم.
۱۹۶۵ - نامزد اسکار فیلم‌نامهٔ اقتباسی برای فیلم دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم که از بمب نترسم و آن را دوست داشته باشم به همراه پیتر جرج و تری ساترن.

عباس کیارستمی
کیارستمی و اسکورسیزی در جشنوارهٔ فیلم مراکش
ملیت	ایرانی
زاده	۱ تیر ۱۳۱۹ (۲۰ ژوئن ۱۹۴۰) تهران، ایران
سال‌های فعالیت	۱۳۵۱ تا کنون
فستیوال کن
برای فیلم طعم گیلاس در سال ۱۹۹۷[۱]
جایزه سیمرغ بلورین
سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیات داوران برای فیلم کلوزآپ

عباس کیارستمی (۱ تیر ۱۳۱۹ ،تهران ،ایران) ^[۲]فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و کارگردان بین‌المللی و تحسین شده سینمای ایران است که آثار وی اغلب با استقبال فراوان منتقدان رو به رو شده است.^{[۳] [۴]} کیارستمی از سال ۱۹۷۰ میلادی در عرصه سینما فعالیت می‌کند و تاکنون بیش از ۴۰ فیلم سینمایی، کوتاه یا مستند را ساخته، نوشته، یا تهیه کرده است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان به سه‌گانه زلزله، طعم گیلاس و باد ما را خواهد برد اشاره کرد.

کیارستمی علاوه بر سینما در عرصه‌های دیگر هنری از جمله شعر^[۵]، عکاسی^[۶]، چیدمان^[۷]، موسیقی^[۸]، طراحی گرافیک و طراحی نیز فعال است. او را باید در زمره سینماگران موسوم به موج نوی سینما در ایران به شمار آورد. سادگی^{[۹] [۱۰]}، استفاده از کودکان به عنوان نقش اول و قهرمان داستان، سبک مستندگونه^[۱۱]، بهره‌گیری از فضاهای روستایی، حذف کارگردان^{[۱۲] [۱۳]}، شاعرانگی^[۱۴] و نیز مکالمه شخصیت‌ها در خودرو برخی از ویژگی‌های فیلم‌های کیارستمی است.

[ویرایش] زندگی

کیارستمی در سال ۱۳۱۹ متولّد شد. او دارای لیسانس نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است. عباس کیارستمی از سال ۱۳۴۰ به عنوان نقاش تبلیغاتی در «آتلیه ۷» و یکی دو مؤسسهٔ دیگر به کار طراحی جلد کتاب و آفیش پرداخت، و بعدها به «تبلی فیلم» رفت. از سال ۱۳۴۶ در «سازمان تبلیغاتی نگاره» به طراحی و ساختن تیتراژ فیلم پرداخت که نخستین آنها تیتراژ فیلم «وسوسهٔ شیطان» ساختهٔ محمد زرین دست بود.^[۱۵]

هفت چنار چیدمان عباس کیارستمی منتخب چهارمین جشن تصویر ایران ،(نصب شده در خانه هنرمندان ایران)

طراحی پوستر و ساخت تیتراژ فیلم‌های قیصر و رضا موتوری ساختهٔ مسعود کیمیایی را او انجام داد. مدتی بعد به دعوت فیروز شیروانلو، که مسئولیت «امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» را داشت به «کانون» رفت و در سال ۱۳۴۹ فیلم کوتاه نان و کوچه را ساخت. در سال ۱۳۵۱ فیلم زنگ تفریح را ساخت و با ساخت فیلم «مسافر» در سال ۱۳۵۳ مطرح شد. او در سینمای بعد از انقلاب پایه‌گذار سینمایی شد که تا به حال فیلمسازان زیادی پیرو این نوع سینما، فیلم ساخته و مطرح شده‌اند. عباس کیارستمی با فیلم طعم گیلاس در سال ۱۹۹۷ جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن را هم از آن خود کرده‌است.^[۱۶]

وی دارای مدرک تحصیلی لیسانس در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است او با طراحی پوستر و ساخت تیتراژ برای چند فیلم مهم از جمله قیصر و رضا موتوری به سینما راه یافت و با ساخت فیلم مسافر مطرح شد.^[۱۷]

[ویرایش] دیگر فعالیت‌ها

کیارستمی تجربه‌های متفاوتی در زمینه‌های مختلف نظیر آهنگسازی ،طراحی صحنه و لباس ، تدوین و حتی بازیگری داشته است ^[۱۸]،وی همچنین عکاسی شناخته شده است همچنین به تازگی دو کتاب از ادبیات کلاسیک ایران به نام‌های حافظ به روایت عباس کیارستمی ^[۱۹]و سعدی از دست خویشتن فریاد را منتشر ساخته است.^[۲۰]

در حراجی کریستی دبی به تاریخ ۱ مه ۲۰۰۸، عکسی از کلکسیون عکس‌های عباس کیارستمی به قیمت حدود ۱۳۰ هزار دلار فروخته شد.^[۲۱]

[ویرایش] موانع و مشکلات

[ویرایش] سانسور

مارتین اسکورسیزی با ذکر تلاش فراوان دولت ایران برای سانسور فیلم ده از این موضوع انتقادکرد و گفت که سانسور هیچ گاه خوب نخواهد بود.^[۲۲] در سال ۱۹۷۷ میلادی وزارت آموزش وپرورش وقت خواستار آن شد که قسمتی از فیلم کیارستمی که زنان به صورت محجبه بودند حذف شود با مخالفت کیارستمی با این حذف، از نمایش فیلم جلوگیری شد پس از انقلاب ۱۳۵۷ نیز صحنه های دوباره گرفته شده بدون حجاب فیلم به نمایش در نیامد.^[۲۳]

[ویرایش] خودداری از صدور روادید

در سال ۲۰۰۲ دولت آمریکا از صدور روادید برای کیارستمی به منظور شرکت در فستیوال فیلم نیویورک خودداری کرد علت این اقدام قوانین سخت گیرانه ضد تروریستی دولت آمریکا پس از حملات ۱۱ سپتامبر بود که زمان زیادی صرف بررسی اطلاعات افراد از کشورهای مظنون به تروریسم می شد.^[۲۴]

[ویرایش] فیلم‌شناسی

[ویرایش] کارگردان

• نان و کوچه
• زنگ تفریح
• مسافر (۱۳۵۳)

آ. ب. ث. آفریقا محصول سال ۲۰۰۱ ایران و فرانسه است^[۲۵]

• گزارش (۱۳۵۶)
• اولی‌ها (۱۳۶۳)
• خانه دوست کجاست؟ (۱۳۶۵)
• مشق شب (۱۳۶۷)
• کلوزآپ (۱۳۶۸)
• زندگی و دیگر هیچ (۱۳۷۰)
• زیر درختان زیتون (۱۳۷۲)
• طعم گیلاس (۱۳۷۶)
• باد ما را خواهد برد (۱۳۷۸)
• آ. ب. ث. آفریقا (۱۳۷۹)
• ده (۱۳۸۰)
• پنج (۱۳۸۲)
• بلیت (۱۳۸۳)
• جاده‌ها (۱۳۸۴)
• شیرین (۲۰۰۸) میلادی

[ویرایش] نویسنده

• گزارش (۱۳۵۶)
• اولی‌ها (۱۳۶۳)
• کلید (۱۳۶۴)
• خانه دوست کجاست؟ (۱۳۶۵)
• کلوزآپ (۱۳۶۸)
• زندگی و دیگر هیچ (۱۳۷۰)
• مسافر (۱۳۷۲)
• زیر درختان زیتون (۱۳۷۲)
• سفر (۱۳۷۳)
• بادکنک سفید (۱۳۷۳)
• طعم گیلاس (۱۳۷۶)
• بید و باد (۱۳۷۷)
• باد ما را خواهد برد (۱۳۷۸)
• طلای سرخ (۱۳۸۲)
• بلیت (۱۳۸۳)
• جاده‌ها (۱۳۸۴)

[ویرایش] جوایز

• جایزه ویژه هيات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان تهران ۱۹۷۰
• جایزه اول بخش روایی چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم جیفونی ایتالیا برای فیلم تجربه ۱۹۷۴
• جایزه ويژه هيات داوران نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان تهران برای فیلم مسافر ۱۹۷۴
• جایزه تلویزیون ملی ایران در نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان تهران برای فیلم مسافر ۱۹۷۴
• دیپلم افتخار منتقدان، یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان تهران برای فیلم لباسی برای عروسی ۱۹۷۶
• جایزه اول جشنواره فیلم‌های آموزشی مکزیکو برای فیلم دو راه حل برای یک مسئله ۱۹۷۶

[ویرایش] جستارهای وابسته

• حافظ به روایت عباس کیارستمی

[ویرایش] دستیاران کیارستمی

• جعفر پناهی
• حسن یکتاپناه
• بهمن قبادی
• بهمن کیارستمی

دوریس لسینگ (Doris Lessing) (تولد: ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹) نویسندهٔ صوفی و فمینیست انگلیسی و برنده جایزه ادبیات نوبل در سال ۲۰۰۷ میلادی است.

زندگی

او در کرمانشاه، ایران زاده شد. والدین او هر دو انگلیسی بودند. پدرش، آلفرد تیلور (Alfred Tayler)، که در جنگ جهانی اول معلول شده بود، کارمند بانک شاهنشاهی ایران و مادرش امیلی ماد تیلور (Emily Maude Tayler) پرستار بود. آن‎ها در سال ۱۹۲۵ به مستعمره بریتانیایی رودزیای جنوبی که اکنون زیمبابوه نامیده می‌شود مهاجرت کردند و پدر او یک زمین بوته‎زار هزار آکری (۴ کیلومتر مربعی) خرید در آن‎جا با دشواری به کاشت ذرت پرداختند. متاسفانه این زمین برایشان ثروتی به ارمغان نیاورد و آرزوی مادرش برای زندگی به سبک ویکتوریایی در این «سرزمین وحشی» ناکام ماند. اگرچه خانواده دوریس کاتولیک نبود، او به یک مدرسه دخترانه کاتولیکی رفت. او در ۱۳ سالگی مدرسه را ترک کرد و از آن پس تحصیل را به صورت شخصی ادامه داد. در سن ۱۵ سالگی لسینگ خانه را ترک کرد و به عنوان یک پرستار بچه مشغول به کار شد. در این زمان بود که به خواندن متون سیاسی و جامعه‎شناسی‎ای پرداخت که کارفرمایش در اختیار او می‎گذاشت. تقریباً در همین زمان بود که نوشتن را آغاز کرد. در سال ۱۹۳۷ لسینگ به سالزبری (شهری در جنوب انگلیس) نقل مکان کرد تا به عنوان یک اپراتور تلفن کار کند و پس از مدت کوتاهی با نخستین همسرش فرانک ویزدم ازدواج کرد. پیش از این که زندگی مشترکشان در سال ۱۹۴۳ پایان یابد از او صاحب ۲ فرزند شد. پس از طلاق لسینگ عضو باشگاه کتاب جپ، یک باشگاه کتاب سوسیالیستی شد و در این‎جا بود که با همسر دومش، گوتفرید لسینگ (Gottfried Lessing) آشنا شد. آ‎ن‎ها خیلی زود با یکدیگر ازدواج کردند و پیش از این که این ازدواج نیز در سال ۱۹۴۹ به طلاق منجر شود صاحب یک فرزند شدند. گوتفرید لسینگ بعدها سفیر آلمان شرقی در اوگاندا شد و سرانجام به طور تصادفی در جریان شورش علیه عیدی امین دادا کشته شد. در سال ۱۹۴۹ لسینگ به همراه کوچک‌ترین پسرش به لندن رفت و در همین هنگام نخستین رمانش با عنوان علف‎ها آواز می‎خوانند منتشر شد. اثری که باعث شهرت لسینگ شد دفترچه طلایی بود که در سال ۱۹۶۲ نوشته شد. در سال ۱۹۸۴ او سعی کرد که دو رمان را با نام مستعار جین سامرز (Jane Somers) به چاپ برساند و به این وسیله دشواری‌هایی که برای چاپ کتاب در برابر نویسندگان تازه کار قرار دارد نشان دهد. ناشر لسینگ در بریتانیا این آثار را رد کرد ولی انتشارات ناپف (Knopf) در ایلات متحده آن‎ها را پذیرفت. لسینگ اکنون در حومه لندن در هامپستد زندگی می‌کند.

[ویرایش] سبک ادبی

ادبیات داستانی لسینگ به طور کلی به سه دوره تقسیم می‌شود: تم کمونیستی (۱۹۴۴-۱۹۵۶) به زمانی مربوط می‌شود که او به شکل رادیکال در باره مباحث اجتماعی می‌نوشت ولی پس از سرکوب قیام مردم مجارستان به‌وسیله ارتش سرخ در سال ۱۹۵۶ ضدکمونیست شد. (او در سال ۱۹۸۵؛ با نوشتن تروریست خوب بازگشتی به این دوره ادبی خود داشت)؛ تم روانشناسانه (۱۹۵۶-۱۹۶۹) و پس از آن تم صوفیانه که در زمینه‎ای علمی-تخیلی نوشته شد. شکسته (نامی برگرفته از خط فارسی) نخستین کتاب از سری کتابهای علمی-تخیلی و صوفی گرایانه وی به نام سهیل است. با وجود کودکی دشوار و غم‎انگیز، آثار لسینگ درباره آفریقای زیر سلطه بریتانیا، آکنده از شفقت برای زندگی سترون استعمارگران و بدبختی‎های ساکنان بومی است.

[ویرایش] مصاحبه با ال پائیس

او بعد ها در مصاحبه از دولت ایران اظهار تنفر کرد.^[۱][۲]

از ایران متنفرم. از دولت ایران متنفرم. دولت بی‌رحم و فاسدی‌است.

این شما این الویس پرسلی

پیشوای حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان (حزب نازی) و آلمان نازی از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵. دارای مقاماتی همچون صدر اعظم آلمان، رئیس دولت، و ریاست ایالات، یک دیکتاتور مطلق و سخنرانی با استعداد، هیتلر یکی از مهم‌ترین پیشوایان تاریخ جهان است و به همین دلیل مورد توجه است. مجموعه ارتشی- صنعتی او توانست آلمان را از بحران اقتصادی ناشی از جنگ جهانی اول خارج سازد و قوای تحلیل رفته آلمان را ترمیم نماید و آن را تبدیل به یکی از قدرت‌های برتر اروپا نماید.
هیتلر مبادرت به ایجاد یک آلمان بزرگ نمود. یکی از دلایل اولیه و عمده وقوع جنگ جهانی دوم الحاق اتریش و تهاجم به چکسلواکی و لهستان در ۱۹۳۹ توسط او بود که در نتیجه انگلستان و فرانسه به آلمان اعلام جنگ کردند. جنگی که بین دو قدرت محور و متفقین درگرفت و در طی این مدت خرابی‌های بسیاری در اروپا به وجود آمد. هیتلر به طور مستقیم مسئول هدایت و رهبری سیاست نژادی آلمان نازی، کشتار و سوزاندن جمعی، مرگ و آوارگی میلیون‌ها نفر است.او پس از اینکه متوجه نابودی نیروهای رایش سوم شد، قبل از رسیدن نیروهای ارتش سرخ در پناهگاه زیرزمینی خود در برلین دست به خودکشی زد.

دوران کودکی


آدولف هیتلر حدود ساعت ۰۶:۳۰ بعد از ظهر۲۰ آوریل۱۸۸۹ دربراونا-آم-این، شهری کوچک در نزدیکی لینتز در ایالت اتریش شمالی، نزدیک به مرز آلمان زاده شد. پدر او آلویس هیتلر ( ۱۸۳۷ – ۱۹۰۳)، یک کارمند پائین رتبه گمرک بود.


شایعاتی مبنی بر یهودی بودن هیتلر وجود داشت که هنوز هم ادامه دارد. گفته می‌شود، مادر بزرگش ماریا شیکل گروبر پدر هیتلر را وقتی در خانه یک یهودی به نام خانوادهٔ «فرنکِن برگِر» در گراتز اتریش کار می‌کرد، به دنیا آورد. به هر حال تاریخ دانانی همچون ورنر مازر و ایان کِرشاو این امر را غیرممکن می‌دانند. مطالعات دقیق دانشگاهی (از جمله بررسی و تطبیق دقیق اسناد دوائر دولتی کوچکترین اثری از وجود چنین خانواده‌ای در آن منطقه نیافتند - مثلا بر مبنای اسناد مالیاتی و یا ثبت احوال و یا اسناد مالکیت و غیرو) بدون کوچکترین شکی نادرستی این شایعات را ثابت کردند. ظاهرا این شایعات را خود یهودیان بعد از پایان جنگ دوم جهانی دامن زدند به دو دلیل: یکی آنکه نشان دهند نفرت هیتلر از یهودیان ریشه در پیچیدگی‌ها و مشکلات ژرف روانی و خودبیزاری دارد، و دوم اینکه به هر صورت، حتی با نگاهی منفی، نمی‌توان نبوغ و قابلیت‌های سترگی در وجود هیتلر را انکار کرد، و یهودیان همواره کوشش دارند که چنین وانمود کنند که قوم یهود از سایر نوع بشر دارای قابلیت‌های درونی سترگ تری است. به هرروی نظریهٔ یهودی بودن هیتلر از دیدگاه جهان آکادمیک کاملاً مترود و متروک است.

مادر هیتلر، کلارا هیتلر (زادهٔ پولزل)، دومین دختر عموی آلویس بود. او شش بچه به دنیا آورد. تنها آدولف، که دومین فرزندش بود، و خواهر کوچکش پاولا در کودکی زنده ماندند.

آدولف یک پسر باهوش بود، او شیفته سخنرانی‌های پرفسور لئوپولد پُچ شده بود، کسی که در عقیده مرد جوان تأثیر زیادی داشت. هیتلر علاقه زیادی به مادرش داشت ولی می‌توان گفت که از پدرش متنفر بود، کسی که اهل انضباط بود. در کتابش نبرد من، که تا اندازه‌ای تبلیغاتی نوشته شده بود، آدولف لحنی مودبانه درباره پدرش دارد، به هر حال او اظهار می‌کرد تصمیم جدی که برای نقاش شدن داشت باعث اختلاف نظرات بسیاری در بین آنها شده بود. در ژانویه ۱۹۰۳ الویس مُرد، ودر دسامبر ۱۹۰۷ کلارا به دلیل ابتلا به سرطان سینه درگذشت.



اوایل بزرگسالی

اندکی پس از مرگ مادرش، هیتلر ۱۸ ساله، لینز را به قصد وین در جستجوی نقاش شدن ترک کرد، او حقوق یتیمی داشت، وبه عنوان یک طراح، برای خانه‌ها و ساختمان‌های مجلل مشغول به کارشد. او دوبار برای دانشکده هنر وین درخواست داد، ولی پذیرفته نشد. حقوق یتیمی او در ۱۹۱۰ قطع شد، اما مقداری پول از خاله اش به ارث برد. پول موروثی او نیز به زودی تمام شد. برای چندین سال او از روی کارت پستال‌ها نقاشی می‌کرد و آن‌ها را به تاجران می‌فروخت. هنوز هیتلر در حاشیه شهر و در محله‌های بی خانمانها زندگی می‌کرد. او در اوقات فراغتش بارها در اپرای تالار کنسرت وین شرکت کرده بود، به خصوص اساطیر اسکاندیناوی که توسط ریچارد وگنر اجرا می‌شد. او همچنین اوقات بسیاری را به مطالعه می‌گذراند.


هیتلر در سالهای اقامت خود در وین به عضویت یک گروه فعالضد یهود در آمد. در آن زمان اغلب، اهالی وین مردم یهودی را تحقیر می‌کردند. علاوه بر این مخالفت با یهود ریشه‌ای عمیق در فرهنگ کاتولیک‌های اتریش داشت. وین دارای یک جامعه بزرگ یهودی، شامل بسیاری از یهودی‌های ارتدکس اروپای شرقی بود. هیتلر تحت تأثیر روزنامه نگارانی هم چون لنز ون لیبن فیلز و سیاستمدارانی چون کارل لوگر، شهردار وین، یا جورج ریتر ون اسچونر قرار گرفت. و به واسطه آن‌ها هیتلر به برتری نژاد آریایی اعتقاد یافت که این اساس شکل گیری تفکر سیاسی او بود. سرانجام هیتلر باور نمود که یهودی‌ها دشمن فطری و مسلم آریایی‌ها هستند و هم چنین عامل اصلی مشکلات اقتصادی آلمان هستند.

در سال ۱۹۱۳، هیتلر برای اجتناب از خدمت سربازی در ارتش اتریش- مجارستان به مونیخ نقل مکان کرد. بیشتر هم نژادان آلمانی او نیز این مشکل را داشتند. ارتش اتریش بعدها او را بازداشت کرد و مورد آزمایش جسمانی قرار داد که برای خدمت نامناسب تشخیص داده شد، او مجاز به بازگشت به مونیخ شد. اما وقتی در اوت ۱۹۱۴امپراتوری آلمانجنگ جهانی اول را آغاز کرد، برای لشکر باواریَن داوطلب شد. او یک سرباز وظیفه فعال بود که به عنوان پیغام آور در فرانسه و بلژیک در معرض دید آتش دشمن خدمت کرد. اگر چه خدمت هیتلر قابل تقدیر بود ولی به خاطر اینکه تابعت آلمانی او مفقود شده بود هرگز به بالاتر از سرجوخه ترفیع نیافت. او دوبار برای شجاعت در جنگ نشان صلیب آهنی، درجه دو، در دسامبر ۱۹۱۵، و صلیب آهنی، درجه یک (به ندرت به سرجوخه‌ها اعطا می‌شود)، در اوت ۱۹۱۸ را دریافت کرد.

در مدت جنگ هیتلر یک آلمانی میهن پرست دو آتشه شد، هرچند او تا سال ۱۹۳۲ تابعیت آلمانی نداشت. وقتی که مردم اعتقاد به شکست ناپذیری ارتش آلمان داشتند، آلمان در نوامبر سال ۱۹۱۸ تسلیم شد. هیتلر به خاطر تسلیم شدن آلمان دچار شوک شدیدی شد. او در آن زمان به خاطر حمله گازهای سمی در بیمارستان صحرائی بود و به طور موقت دچار نابینایی شده بود. مانند بسیاری از میهن پرستان، او سیاست مداران غیرنظامی را در تسلیم شدن آلمان مقصر می‌دانست.



حزب نازی

پس از جنگ هیتلر در ارتش ماندگار شد، و وظیفه سرکوبی شورش سوسیالیست‌ها را به خصوص در مونیخ، به عهده گرفت، چون او در سال ۱۹۱۹به آنجا بازگشته بود.

در همین زمان بود که فعالیت سیاسی هیتلر آغاز شد و وی به عنوان مأمور مخفی سازمان ضداطلاعات ارتش آلمان، و در رابطه با برخی رهبران افراطی نظامی چون ژنرال لودندروف، گروه کوچک خود را تأسیس کرد؛ همان گروهی که سپس به حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان (حزب نازی) بدل شد.

در نوامبر 1923 ژنرال لودندروف و هیتلر کودتای نافرجامی را ترتیب دادند که به کودتای مونیخ معروف است.

نتیجه جنگ جهانی اول برای آلمان شکستی فاجعه بار بود. کشورهای پیروزمند در "عهدنامه ورسای" شرایطی بس خفت بار را به این کشور تحمیل کردند. هیتلر مانند بسیاری از هم نسلان خود، تسلیم آلمان را رد می‌کرد، شکست آلمان را نتیجه اتحاد یهودیان و کمونیست‌ها می‌دانست و خواهان جبران آن بود. هیتلر پس از جنگ در سی سالگی به فعالیت تشکیلاتی روی آورد و در سال ۱۹۱۹ به جریان فاشیستی حزب کارگری آلمان پیوست. در جریان فعالیت‌های تبلیغاتی استعداد بی نظیر خود را در ایراد سخنرانی‌های پرهیجان و تحریک آمیز نشان داد. او شعارهای ساده و تکراری را با لحنی تند و آتشین بیان می‌کرد و نفرت و کینه توزی را به جان هواداران می‌دمید.

در سال ۱۹۲۱ هیتلر و هواداران افراطی او جریانی به نام حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان با نام اختصاری (حزب نازی) تشکیل دادند. این حزب در سال ۱۹۲۳ در مونیخ دست به شورش مسلحانه زد. اقدام نازی‌ها به شکست انجامید، هیتلر دستگیر شد و نه ماه به زندان افتاد.

هیتلر مرام سیاسی خود را به روشنی در کتاب "نبرد من" تشریح کرده است.

به عقیده او عناصر "بیگانه" یا "غیر آریایی" باید از میان ملت آلمان زدوده شود، تا پاکی و اصالت خون ژرمن تأمین گردد. ملت آلمان باید خود را برای سروری جهان آماده کند. نازی‌ها حق خود می‌دانند که برای رسیدن به این هدف از هر وسیله‌ای استفاده کنند و تمام اقوام و ملت‌های "پست و غیر اصیل" را از سر راه خود بردارند.( نمیدونم چرا اینقدر از این مرد خوشم میاد )

ناسیونال سوسیالیسم بیان ایدئولوژیک ساده و در عین حال کاملی برای یک نظام تام گرا (توتالیتر) است، که سلطه مطلق و انحصاری شالوده آن است، با شعارهایی از قبیل: ملت واحد، رهبر واحد، ایدئولوژی واحد، حزب واحد. حزب نازی از سال ۱۹۲۵ سیاست تازه‌ای در پیش گرفت که ریاکاری و عوام فریبی در آن نقش بارزتری داشت. هیتلر در نطق‌های سطحی و بی مایه، اما آتشین خود وعده می‌داد که با تشکیل رایش سوم مردم آلمان به پیشرفت و بهروزی کامل دست خواهند یافت و تمام مشکلات جامعه حل خواهد شد. با شکست "رایش دوم" در جنگ جهانی اول، در آلمان "جمهوری وایمار" تشکیل شده بود، که در بحران غرقه بود. در جامعه‌ای که لایه‌های گسترده مردم با بی کاری و فقر روبرو بودند، سخنان هیتلر برای برخی از ساده دلان جذابیت داشت.